- Post Date 2024-10-07 02:41:39
आरती नेपाल
कक्षा १२, ख्वप मा.वि.
म अनामिका ,
एक कुमारी आमा
जिउँदै जलेकी ,म एकल
आमा
जिम्मेवारीले थिचेर
, पुगेकी म
प/b]zL आफ्नो ,अस्मिता लुटिदा
विवश भई, स्वदेश फर्किएकी
म
कोही आफ्नो नभएklgआमा छिन्
भन्दै अन्तिम आस, लिएर
हिँडेकी म
पहिलो कदम टेक्दा , जन्मघरमा
स्नेहले हृदय प्रफुल्लित,
भएको थियो
तर अलिक, म फुलेको देखि
बा आमाको मुटु ,डराएको
थियो
अस्पतालमा झन् डाक्टरले
दिएको खुसीको खबरले बाबा
आमाको मनमा जहर भारी
दियो
प्रमको त्यो कुण्डमा
घृणा भरि दियो ।
अनि उठ्यो प्रश्न म माथि
लाग्यो दाग नारी अस्मिता
माथि
आफैलाई दोष दिउँत कसरी
दिउँ
न कुनै पुरुष सामु म
,झुकेकी थिए
न प्रमिल जिवनमा नै
,डुबेकी थिए
बताऊँ त कस्कसलाई बताऊँ
आफू निर्दोष भएको खबर
सुनाउँ त कस्कसलाई सुनाउँ
पीडित मनको दुःखमय खबर
त्यही माथि समाजको डरले
बाआमालाई म छोरी भन्न
पनि
लाज लाग्न थाल्यो
एक छोरी भएर बाआमाको
लागि
अविशाप भएर बाँच्नु भन्दा
बरु मर्न सजिलो लाग्यो
।
सायद एक छोरी मात्र भएकी
भए
घाँटीमा पासो लगाउन समय
लाग्दैनथ्यो
नाबालक छोरीलाई अनाथ
जीवन
दिन यो मनले मन्दैनथ्यो
।
तर मेरी छोरीले बाबाको
नाम
सोधिन भने
जि4L गर्न थालिन् भने
भन्ने त्रासमा र समाजले
उसलाई
पक्कै नराम्रो भन्छ भन्ने
आसमा
एक रात मातृत्व गुमाएर,छोरीको
भविष्य राम्रो हातमा
परोस् भन्ने
आसै आशमा
समाज सामु सिर झुकाएर
, छोरीलाई
एक इनार नजिक छाड्न म
बाध्य भए
छोरीलाई एक उज्वल भविष्य
दिन नपाउँदा
मैले एक असल आमा हुनुको
पद पनि गुमाए ।
भोलि पल्ट पत्रिकाको
हरेक पानामा
छोरीको निहौरो मुहार
देखे
मन अचानक अतासिन पुग्यो
छोरी भोकाएकी होली भन्ने
लाग्यो
ममताले निथ्रुक्क भिजेकी
म
दौडँदै छोरी कहाँ पुगी
अंकमाल गर्न मन लाग्यो
तर समाज दराल बनेको थियो
...All Comments.......
Please Login/Register To Comments