एउटा परदेशीको कथा
- Post Date 2024-10-08 02:11:20
प्रकाश तजले
१। पुत्रमोहले उचाई छुँदा
त्यसमाथि सहारा र कूलकै चिन्ताले छोप्दा
३३ कोटी देवता भाकेर, ३३ किलो लड्डू चढाएपछि
भगवान खुशी भएका थिए रे १
अनिमात्र बाबाले म अर्थात् वारिस पाएका थिए रे १
कति दिन त बुवाको खुट्टा भुईँमा थिएन रे १
जेहोस्, बुवा निक्कै खुशी थिए रे १
२। तर देशले युवा लखेटेका बेला
त्यसमाथि सरकार मरेको देशमा
बुवाको खुशी मात्र कसरी दीर्घायु हुन्थे र रु
आफुसँगै राख्ने सपना कसरी साकार हुन्थे र रु
३। बुवा(आमाको भरोसा, परिवारको जिम्मेवारी
लाला(बालाका सपनाका भारी
पिठ्यूँमा बोकी,
म पनि पुगेँ( रेगिस्तानको त्यो देशमा ।
४। रेगिस्तानको ताता हावा बहिरहने त्यो भुमिमा
भेँडाका बथान चराउँदै गर्दा
एक्कासी फोनको घण्टी बज्छ ।
सानी छोरीले तोतेबोली लर्बराउँदै सोध्छिन्(
“बाबा दशैँ आयो, घर कहिले आउनुहुन्छरु”
म झसङ्ग हुन्छु,
ए १ दशैँ पो आएछ ।
५। के गर्नुरु
हरेक साल नानीबाबुहरुको मनमा
उमङ्ग लिएर आउने दशैँ,
आमाबुवाको सामु भने
बहिखाता लिएर आउँछ दशैँ ।
अबोध सानीलाई चाँडै आउने बचन बाहेक
मसँग के पो थियो र१
६। यस्तैगरी ८(१० दिनअघि,
जतिबेला मालिक कड्किएका थिए मसँग
कोर्रा बर्सिएका थिए बेजोडसँग ।
मेरा आहतका चिच्याहतलाई पनि
दबाएर फोनको घण्टी बजेथ्यो ।
बंगालको खाडीबाट मिसनमा हिँडेको वायुले
वर्षाको रुप लियो रे १
र बाढीको कहर बर्स्यो रे १
घर र एक जोडा गाई पनि बगायो रे १
अझ पिडा – आमा त अझै बेपत्ता छिन रे १
हिराले हिरा काट्छ सुनेको थिएँ,
साँचै त्यहाँ पिडाले पिडा खाएथ्यो ।
कोर्राको चोट पनि फिक्का लागेथ्यो ।
७। देशमा कहिले जनताको सरकार हुने होरु
डोजरे विकास र अव्यवस्थित योजना कहिले हट्ने होरु
युवाको श्रम परदेशमा बेच्न कहिले रोकिने होरु
८। युवाको पौरख र मेहनतको पसिनाले मात्र
देशमा ईन्द्रेणी खुल्छ ।
अध्ययन र निश्चित योजनाले मात्र
विकासको मूल फुटाउँछ ।
अनिमात्र भावी पुस्ता दङ्ग हुनेछ ।
सारा युवाले परिवारसँग देशैमा रमाउनेछ ।
सबैले वास्तविक दशैँ मनाउँनेछ ।
यति चेतना नेतृत्वमा कहिले आउने होरु
२१ असोज २०८१
भक्तपुर ।
All Comments.......
Please Login/Register To Comments